เรื่องดีดี ระหว่างเดินทาง

ทุกครั้งที่แบคแพคไปเกาหลี จะต้องแวะไปเที่ยวเกาะนามิทุกที ไม่มีเบื่อเพราะไปง่าย ไม่ไกล และอากาศดี แต่ก็เหมือนทุกครั้งคือ ผมไม่เคยจำซะทีว่าต้องขึ้นรถไฟโบกี้ไหน พอไปรอที่ชานชาลาก็ไม่มีเจ้าหน้าที่ให้ถามเลย ถามคนที่รอขึ้นขบวนเดียวกัน ก็รู้บ้างไม่รู้บ้าง เดี๋ยวรถไฟมาก็รู้เอง

ITX  คือรถไฟที่ใช้เดินทางไปเกาะนามิ บางโบกี้มีชั้นเดียว บางโบกี้ก็มีสองชั้น ผมก็ขึ้น ๆ ไปก่อน ไม่รู้หรอกว่าถูกโบกี้มั้ย ครั้นจะหาที่นั่งตามตั๋วก็ไม่ง่ายเลย สุดท้ายก็เลยตามเลย ที่นั่งว่างตรงไหนก็ขอหย่อนตัวตรงนั้นละกัน ถ้าเจ้าของที่มาก็ค่อยลุกละกัน

เผอิญมีที่ว่างตรงคุณน้า (ดูแล้วไม่น่าแก่กว่าแม่ผม) ก็เลยขอนั่งด้วยคน ทีมคุณน้ามากัน 5 คนแต่งตัวก็รู้ว่าจะไปปิคนิคแน่นอน ผมชอบ สว.เกาหลีนะ แม้อายุเยอะแต่ยังแข็งแรง ไม่แก่แล้วแก่เลย เห็นจับกลุ่มนัดแนะไปเที่ยววันหยุดกันเป็นก๊วน ไม่ต่างกับวัยรุ่นเลย เรียกว่า reunion ละกัน

อุ่นเครื่องก่อนไปถึงปิคนิคจริงที่ปลายทาง

ระหว่างนั้นคุณน้าก็เปิดห่อขนม ข้าวกล่อง รินกาแฟ แล้วก็เม้ามอยกัน ผมฟังไม่รู้เรื่องหรอก ยิ้มอย่างเดียว แล้วแกก็สะกิดชวนผมกินขนมกะแกด้วย เท่านั้นแหละทั้งเค้กทั้งกาแฟส่งกันมาให้ชิม บอกฝีมือแกทำเองนะอร่อยมั้ย แกพูดเกาหลีนะ

แล้วก็เฮฮากันไป เอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลานกันเลย ประทับใจครับ แกบอกนัดกับเพื่อน ๆ ไว้อีกจังหวัดนึง จะไปปิคนิคกันบนเขา ฟังดูน่าสนุก

ดูแลเราเหมือนลูกเหมือนหลาน ประทับใจครับ

ก่อนจาก ก็ขอถ่ายรูปคุณน้าเป็นที่ระลึกไว้

จนถึงสถานี  Gapyeong Station ปลายทางที่ผมต้องลงก็บอกลาก๊วนน้า ๆ เลยขออนุญาตเก็บภาพไว้ ดูแกเขิน ๆ มีหนุ่มขอถ่ายรูป 

เป็นเรื่องดีดีอีกเรื่องที่พบเจอกับตัวเองระหว่างที่เดินทางในต่างประเทศครับ แม้จะคนละภาษา แต่ก็ได้รับน้ำใจและความรู้สึกดีดีกลับมามากเลย